طنز راديويي را دريابيد
 
 
صادق عبداللهی
سال‌هاست كه بر سر كلمه «طنز» و معناي آن، ميان تمامي اقشار، اختلاف وجود دارد. يكي مي‌گويد طنز بايد بخنداند، يكي مي‌گويد نبايد بخنداند و ديگري هم به طور كلي منكر هرگونه طنزي در راديوست.

اختلاف در وهله اول بر سر معناي كلمه طنز است، در حالي كه شنونده راديو به اين معناها توجهي ندارد و برايش فرقي نمي‌كند اسم اين چيزي كه دارد پخش مي‌شود، چيست.

شنونده راديو مي‌خواهد لبخندي بر لبش بيايد. او مي‌خواهد دقايقي را شاد باشد و از مسائل روزمره دور بشود.

مخاطب راديو در جنگ ميان سازندگان كه اين طنز است يا كمدي يا فكاهه شركت نمي‌كند و توقع شنيدن برنامه‌اي بانشاط را دارد.

بيشتر شنوندگان راديو مي‌خواهند بخندند و برخي هم دوست دارند انتقاد نسبت به مسوولان را بشنوند و دلشان خنك شود.

سال‌هاست برنامه‌هاي طنز راديو، در پي حل مشكل ترافيك و پر كردن چاله‌ها و رفع گراني و دعواهاي زن و شوهري بوده و هيچ اتفاقي هم نيفتاده است.در چند سال اخير، انگار پرداختن به مقوله طنز به صورت مد درآمده و نوعي اهل مسائل روز بودن شده كه غر بزنيم به برنامه‌هاي موجود و گله كنيم كه برنامه طنز نداريم.

اما داستان به همين جا ختم نمي‌شود. در چند سالي كه حرف و حديث طنز بالا گرفته، درواقع هيچ اتفاق مشعشعي نيفتاده و چيزي بر گنجينه طنز راديو افزوده نشده است، پس مي‌توان گفت حرف‌ها و شعارها فاقد هرگونه ارزش عملي بوده‌اند.

مديران راديو شايد بيش از بقيه بايد به عنصر طنز بها بدهند و آن را دست كم نگيرند. همين مديران براي برنامه‌هاي كم‌شنونده مثلا تحقيقي، بيشترين بودجه را تخصيص مي‌دهند، در حالي كه برنامه‌هاي طنز با بيشترين مخاطب، كمترين توجه مسوولان را به خود جلب مي‌كند و پنداري اين دوستان، از اين كه بگويند به طنز توجه دارند، چندان خوشحال نيستند.

نگاهي بكنيم و ببينيم پس از چند هم‌انديشي و همايش و غيره، چه سودي نصيب شنونده شده است؛ هيچ. اگر هر روز ده‌ها هم‌انديشي طنز و جلسه و كنفرانس برپا بشود، چه سهمي از آن به آنتن راديو مي‌رسد؟ آيا شنونده راديو از شنيدن خبرهاي مربوط به هم‌انديشي و جلسه و كنفرانس شادمان مي‌شوند؟

قطعا اين‌طور نيست.

اين واقعيت به آن معني نيست كه سمينار و كنفرانس ضرورتي ندارند، اما بايد ديد پس از هر گردهمايي، چه اتفاقي براي برنامه‌سازان طنز راديويي مي‌‌افتد.

سرانجام اين كه راديو به خوراك نياز دارد و يكي از مطلوب‌ترين خوراك‌ها هم طنز است. برنامه‌هاي مفرح، نشاط‌آور و خنده‌دار با هر اسمي موجب شادماني شنونده خواهند شد و مخاطب به جان بانيان آن دعا خواهد كرد. فراهم آوردن طنز و برنامه طنز و گروه‌هاي طنز، چندان ساده هم به نظر نمي‌رسد.

در درجه اول توجه بيشتر، در مرحله بعد تامين اعتبار مالي و سپس سعه صدر در عرضه برنامه و عدم مميزي‌هاي آنچناني مي‌تواند به توسعه طنز در راديو كمك كند.

صادق عبداللهي