#  ریز نوشت های صادق عبداللهی #

چرا اینجوری هستیم ؟!

تا قبل از فوت زنده یاد " منوچهر احترامی " خیلی ها حتی نام اورا نشنیده بودند و یکی دو نفری هم از بنده می پرسیدند : این آقا تازه طنزنویس شده بوده !؟
ظاهراً مشکل از خود ماست ...اول این که بسیاری ازما مطالعه مان کم است و از وجود اساتید خیلی از رشته ها ، وقتی می میرند و مطبوعات و سایر رسانه ها ، یادنامه و تجلیل نامه برایشان منتشر می کنند... تازه با خبر می شویم و بغضمان می ترکد !

من به دیگران که انتقاد می کنم ... به خودمان هم می گویم ها .... مثلاً همین جمعه (دوم اسفند) به همت "سعید توکل " تهیه کننده " جمعه ایرانی " بنده و " حسین هاشمی "پشت میکروفون "جمعه ایرانی " نشسته ایم و از زنده یاد " منوچهر احترامی " حرف زده ایم ....درست است که تجلیل است ... اما می شد که درزمان حیات احترامی به او احترام گذاشت و یادش کرد !

همین الآن یک طنزنویس پیشکسوت درمنزل بیمار است ...کسی که هزاران بیت شعرهای طنز  سروده و هزاران بحرطویل گفته و سال های سال در روزنامه توفیق و رادیو قلم زده . استاد " محمد حاجی حسینی " ... اما چرا هم اینک یادش نمی کنیم و به حساب ، تحویلش نمی گیریم ؟!

زبانم لال ... روم به دیوار ... نکند وقتی که بعد از صدسال ، طوریش شد .. می خواهیم یادش کنیم و ویژه نامه برایش چاپ کنیم و بنده و حسین هاشمی هم باز پشت میکروفون رادیو در باره اش حرف بزنیم !
اصلاً حاجی حسینی هیچ ، همین خود بنده ( صادق عبداللهی ) یا همون " حسین هاشمی "...آقا تورو به خدا یکی بیاید از ما تجلیل کند تا در زمان زنده بودن مزه ی تجلیل را بچشیم ، و نه وقتی که مردیم... بنویسند عجب طنزنویسانی بودند این دوتا...!

خلاصه قربان ... بد روزگاری است و ما جماعت هم همیشه یک هوا از زندگان عقبیم و وقتی بهشان می رسیم که مرده اند !!
                 (دراینترنت حتی عکسی هم از محمد حاجی حسینی پیدا نکردم )!!
( اونی هم که کنار سعید توکل ایستاده ، محمد رضا محتشمی صدابردار جمعه ایرانی است)